نیکولای آلکسادرویچ کودریاتسف زمین شناس نفت اتحاد جماهیر شوروی بود که در 21 اکتبر 1893 در اوپوچکا به دنیا آمد. وی پدر نظریه منشا غیر بیوژنیک نفت بود. این نظریه بیان می داشت که نفت از منابع هیدروکربنی غیر از موجودات زنده واقع در اعماق پوسته و گوشته زمین حاصل شده است.

وی فارغ التحصیل موسسه معدنی لنینگراد در 1922 بود. وی دکترای خود را در سال 1936 در زمین شناسی و کانی شناسی دریافت کرد و در سال 1941 به مقام پروفسور نائل آمد. دوره فعالیت حرفه ای وی از 1920 در کمیته زمین شناسی اتحاد جماهیر شوروی آغاز گردید. طی سال های 1929 تا 1971 در موسسه تحقیقات زمین شناسی شوروی کار می کرد.نیکولای آلکسادرویچ کودریاتسف زمین شناس نفت اتحاد جماهیر شوروی بود که در 21 اکتبر 1893 در اوپوچکا به دنیا آمد. وی پدر نظریه منشا غیر بیوژنیک نفت بود. این نظریه بیان می داشت که نفت از منابع هیدروکربنی غیر از موجودات زنده واقع در اعماق پوسته و گوشته زمین حاصل شده است.

جان توزو ویلسون یک ژئوفیزیکدان و زمین شناس کانادایی بود که به خاطر مشارکت و سهم انکار ناپذیرش در نظریه زمین ساخت صفحه ای تحسین جهانی را برانگیخت.

اشتوكلین 27 سال عمر مفید خود را براى شناخت پدیده هاى زمین شناسى ناشناخته این سرزمین صرف كرد و اندوخته هاى ارزشمند علمى خود را طى ده ها كتاب و مقاله به یادگار گذاشت.

ایشان آموزگارى بود كه راه و روش تحقیق را به نسل جوان كشورمان آموخت. اكنون كمتر پژوهشى در مورد مسائل زمین شناسى ایران مى توان یافت كه به یافته هاى او استناد نكنند. اشتكلین در دور افتاده ترین بخش از كشورمان به تحقیق پرداخت و یافته هاى خود را به صورت اسناد ارزنده اى بیادگار گذاشت. ایشان زندگینامه خود را كه بخش عمده آن مرورى بر خاطرات ارزشمندش در ایران بود، در واپسین روزهاى حیات خود به زبان آلمانى تدوین و اجازه نشر آن را به زبان فارسى به سازمان زمین شناسى واگذار كرد كه متاسفانه همزمان با تدوین این مجموعه چشم از جهان فروبست. بنابراین در اینجا خلاصه اى از زندگینامه وى را براى خوانندگان و دوستداران این علم بازگومیكنیم. 

دكتر مانوئل بربریان در سال 1324 در تهران، در خانواده اى مسیحى و ارمنى پا به جهان گذاشت. دوران تحصیل دبستان و دبیرستان خود را در تهران گذراند و در سال 1343 با كسب رتبه اول از دبیرستان خوارزمى فارغ التحصیل شد. علاقه شدید وى به زمین شناسی، وى را براى تحصیل در این رشته به گروه زمین شناسى دانشگاه تهران كشاند تا سرنوشت مقدمات ظهور یكى از بزرگترین لرزه شناسان كشور را فراهم آورد. وى در سال 1347 با كسب رتبه اول در این رشته فارغ التحصیل گردید.
مانوئل جوان پس از دریافت مدرك لیسانس به سازمان زمین شناسى كشور پیوست و در فاصله سالهاى 1350 تا سال 1356 در سمتهاى زمین شناس، سنگ شناس، نماینده سازمان زمین شناسى كشور در همایشهاى بین المللى، مسئولیت مشترك با مؤسسه بین المللى دیمز و مور در اتتخاب ساختگاه و مطالعه خطرهاى زمین شناختى نیروگاه هسته اى بوشهر، معاونت و ریاست بخش زمین ساخت و لرزه زمین ساخت سازمان زمین شناسى كشور فعالیت كرد، اما شوق ادامه تحصیل و علاقه بیش از حد وى به لرزه زمین ساخت و لرزه شناسى باعث شد تا وى در سال 1356 (1977)تمام مسئولیتهاى خود را رها كرده و برای ادامه تحصیل راهى انگلستان شود ...